Μία βόλτα στην ΟΑΚ

Την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019, 37 μαθητές της Ε΄ Τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Μουρνιών έκαναν «Μία Βόλτα στην ΟΑΚ», μαζί με τους δασκάλους τους. Τους μαθητές υποδέχθηκε η επιστημονική συνεργάτιδα της ΟΑΚ, Εμμανουέλα Λαρεντζάκη, η οποία τους μίλησε για την έννοια του Συνεδρίου, καθώς και για τις πολύπλευρες δράσεις που λαμβάνουν χώρα στην ΟΑΚ.

Αμέσως μετά, οι μαθητές οδηγήθηκαν στο Ιερό Παρεκκλήσι της ΟΑΚ, των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, όπου ενημερώθηκαν για τη ζωή και το έργο των δύο αγίων, καθώς και για τους συμβολισμούς της Θείας Λατρείας από την επιστημονική συνεργάτιδα του Ιδρύματος, Μαρία Χατζηαποστόλου. Ακολούθως, οι μαθητές περιηγήθηκαν στη Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος το Φως, όπου ο επιστημονικός συνεργάτης και Βιβλιοθηκονόμος της ΟΑΚ, Ιωάννης Μουντογιαννάκης, τους μίλησε για την αξία του βιβλίου και για τον τρόπο λειτουργίας της Βιβλιοθήκης.

Παράλληλα, οι μαθητές ενημερώθηκαν για το Πρόγραμμα λόγου και Τέχνης της ΟΑΚ, «Πρόσωπο προς Πρόσωπο» και την έννοια της κοινωνίας των προσώπων και περιηγήθηκαν στην αίθουσα όπου φυλάσσονται τα αντίγραφα από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή “El Greco”, μαθαίνοντας για τον μεγάλο ζωγράφο της Κρήτης και του κόσμου, Δομήνικο Θεοτοκόπουλο.

Οι μαθητές είχαν, επίσης, την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την Έκθεση της Εικαστικού κ. Πέπης Χατζηδάκη με θέμα «Οι δικοί μου Πρόσφυγες», η οποία φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος, καθώς και να συζητήσουν για το δράμα των σύγχρονων προσφύγων, οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους και ν’ αναζητήσουν μια νέα πατρίδα.

Κατά τον κ. Γιάννη Μυλωνάκη, δάσκαλο που συνόδευσε τους μαθητές στην ΟΑΚ, η επίσκεψη ήταν «Μια μέρα αφιερωμένη στα παιδιά. Ή σε εμάς, τους μεγάλους; Δύσκολο να πεις. Ξεκινώντας την περιήγησή μας στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης και συνεχίζοντας στη Μονή της Κυρίας των Αγγέλων, στη δική μας Γωνιά, πασχίσαμε να γίνουμε κι εμείς σαν τα παιδιά. Αφήσαμε τα λόγια του Αββά Μακαρίου να μας θυμίσουν πόσο σημαντικό είναι να διαλέγεσαι με τον συνάνθρωπό σου. Υποσχεθήκαμε πως δεν θα ξεχάσουμε πόσο σημαντικός, στην πορεία της ζωής μας, είναι ο σύντροφος που λέγεται βιβλίο. Καμαρώσαμε τα ξένα, από το βορρά, παλικαρόπουλα που στρώνουν το λιθόστρωτο προς το παρεκκλήσι της κορυφής, για να ’χει σίγουρο πάτημα ο αναγκεμένος προσκυνητής. Και τέλος, μπροστά σε μια λαμπάδα του μπογιού, στο καστρομονάστηρο της Μεγάλης Κυράς μας, νιώσαμε πως όσο κι αν ο τεχνολογικός κόσμος θεριεύει, η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει στο ανώτερο, καλά κρατεί και δύναμη δίνει...».